Τρίτη, Ιουνίου 13, 2006

"κι ότι περάσαμε εμείς στη ζωή να ναι η κρυφή δύναμή μας.."

8 ολόκληρους μήνες στη θεσσαλονίκη και σήμερα ένιωσα πιο όμορφα και ήρεμα από ποτέ..σευχαριστώ.. για όλα.. και για το τίποτα... όλα θα πάνε καλά ..
δε θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι έμαθες σήμεραα από εμένα... και να θυμάσαι ότι η πόλη αυτή των χρωμάτων μας δε θα είναι ίδια χωρίς το δικό μας ατσαλόσπιτο...

Χρυσός και ασήμι αγρίμι μέσ' στη νύχτα
ουρλιάζεις δυνατά
Δάκρυά σου στα μαλλιά μου τα γέλια σου χαρά μου
μα μου στερείς κι αυτά
Ποιος να 'ναι ο λόγος που ένας θαρραλέος να κλαίει τόσο πολύ
ποια να ' ναι η αιτία που αντί να λες αστεία
Ξεσπάς παντού μ' οργή
Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
Μόνο θέλω ακόμα απ' το δικό σου στόμα
ν' ακούσω σ' αγαπώ
Πιάνω ένα τόνο ίσως να 'ναι το μόνο
που με πάει μακριά
Λέω μια λέξη χιονίσει είτε βρέξει
το μέλλον με κοιτά
Θέλω να ζήσω μα αν δεν σ' αγαπήσω
δεν ξέρω αν θα μπορώ
Θέλω να υπάρχω φιλία μαζί σου να 'χω
για πολύ καιρό
Δείξε μου τον τρόπο...


ανυπομονώ να ανταμώσουμε και το επόμενο τραγούδι που θα παίξει στο σπίτι μας να είναι του σωκράτη...